Bolu’yu özlüyorum. Bana daima gönülden bir şeyler söyleyen yüce dağlarını, güzel köylerini, o nefis yaylalarını hatırlıyorum. Anlıyorum ki, Bolu bende yaşıyor. Bolu’yu özümde buluyorum.
Her zaman söylediğim gibi, Yaradan bunca güzelliği bir araya getirdiği çok az yer halk etmiştir. İşte onlardan birisi Bolu’dur.
Bolu’yu sevmek, onu özlemek aslında bu güzel memleketle manevi bir alışveriş hâlinde olmak demektir. Bolu’dayken her zaman bunu duymak mümkündür.
Bir insanın Bolu’yu ve ondaki derin güzelliği anlaması için gönlünü ona açması lazımdır. Yargılamadan, sorgulamadan ona yöneldikçe Bolu kendini açar insanlara. Sevgisini sunar. Sever ve sevilir. Bir insan Bolu’ya gönlünü açtığı vakit onda sevebileceği şeyleri muhakkak bulur. Bu onun sadece muayyen bir köşesi için değil, hemen her yeri için söz konusudur.
Böyle yapmaya çalıştığım için Bolu’nun neresine gidersem gideyim onda sevebileceğim bir şeyler muhakkak karşıma çıkar. Çoğu zaman bu duygular, onda gördüğüm hemen her şey için söz konusudur.
Böyle olunca Bolu’dan ayrıldığım vakitlerde onu özlemeye başlıyorum. Çünkü Bolu sadece taş ve topraktan ibaret değildir benim için. O bir manevi vatandır. Doğal güzelliği, çoğu zaman yalnızlığı onda biriken hasreti, muhabbeti, tecrübeyi duymak için bize çok güzel fırsatlar sunar. Ben bu fırsatları elimden geldiği kadar değerlendirdim. Onun bana hissettirdiği şeyleri, Bolu’nun bana söyledikleri olarak kabul ettim. Hüzünlüyken mutluluğu, kederliyken sevinci, yalnızken beraberliği, umutsuz bir hâldeyken umudu yaşadım Bolu’da.
Bunları laf olsun diye söylemiyorum. Kendimi çaresiz ve hüzünlü hissettiğim vakitlerde mekân olmaktan çıkıp saf bir duygu, sevgi, merhamet, şefkat hâlinde gönlüme akan bir Bolu’dan söz ediyorum. Böyle olmasaydı ben oturup onunla ilgili onlarca cilt kitap yazabilir miydim? Bu mümkün bile olamazdı.
Hep severek dinlediğim Bolu, kendini bana yine sevgiyle anlattı. Birçok duyguyu ilham etti gönlüme. Onda daha birçok, benim ihata edemeyeceğim zenginlikte güzelliğin olduğunu biliyorum.
Bolu’yu seviyorum. Ondan ayrılmak gönlüme keder bırakıyor. Hüzünlendiriyor beni. Fakat onu sevmek, onda yaşamak gibi Bolu’yu özlemek de güzel. Onu özlerken bile ben, Bolu’nun onda yaşarken gönlüme tattırdığı o güzelliği duyuyorum.