Yeni bir başlangıç bu. Âlem bir başka âlem. Duyduğum başka bir dünya. Çok tatlı bir hâl bu. Yorgun bir yolcu üzerindeki bütün yüklerden kurtulmuş gibi... Hayat şimdi bana öyle geliyor. Güneş bu sefer gitmek istemiyormuş gibi karar etmiş göklerde. Nereye baksam bir umuda dokunuyorum. Her yeri ayrı bir güzellik ve derinlik sarmış. Baktıkça neşe doluyor içime. Gökler daha mavi ve daha aydınlık. Dağların zirvelerinde kıştan kalma kar kümeleri nefis dokunuşlarla güzelleştiriyor manzarayı. Kuşların sesi ruha doluyor. Engin bir sessizlik ve huzur yayılıyor ovaya. Bahar geldiğini bu sefer çok derinden duyuruyor bize.
Bu hâli ilk defa yaşıyorum sanırım. Böylesine garip ama yeni hâller, yeni duygular demek. Tatlı bir neşe bırakıyor yüzüme gün. Bir sükûnet, bir sessizlik var ama meseleyi henüz tam çözemedim. Şu güzel tabiattan yayıldığını zannettiğim bir huzur hâli sanıyorum bunu. Peki şimdi benim içimden kaynayan bu hisler nereden geliyor? Biz buna, insan ve doğanın birlikte duyduğu o esrarengiz buluşma yahut yeni bir başlangıç desek doğru olmaz mı!
Bu süt liman sessizlik, neşe ve huzur uzayıp gitsin; hayatımıza sevinç, bilgi, mutluluk, kendimizi bilme ve anlama hâli, her türden canlıya duyulan derin bir sevgi ve eşyaya yayılan bir irfan hâkim olsun. Bu yeni bir başlangıçsa işin başında bunu dileyelim varlığın sahibinden. Bu devirde özümüze zarar veren her türlü eylemden ve sözden kaçınalım. Varlıkla bir ve bütün olalım. Mânâyı duyalım. Gönüllerde dinlenelim. Sevdiklerimize vakit ayıralım. Dimağımızı ve kalbimizi aşk ve neşeyle şifalandıralım. İçtiğimiz suyun, aldığımız havanın aziz birer nimet olduğunu hissederek yaşayalım hayatı. Birlikte olmanın en derin saadetini tadalım. Bu yeni bir başlangıç ise bunu hep beraber başaralım.
