Bazı insanlar tanıdım. Önce âşina sonra dost bildim onları. Öyle olmadıklarını hayatımdan çekip gittiklerinde anladım. Giderlerken bende tarifi çok güç bir boşluk hissi bırakmışlardır. Bir yanım yıkılmış ve içimde meydana gelen boşluğu doldurmak için çok güçlük çekmişimdir. Onların zaten hayatımda olmadıkları hakikatini büyük bedeller ödeyerek öğrenmişimdir. Yine her yıkımın bir başlangıç olduğunu onlar sayesinde öğrenmişimdir. O boşluğu sabır, sevgi, tefekkürle doldurmak üzere uzun müddet yalnız kalmış ve bu yarayı yalnızlık, tefekkü, doğanın sesleri ve onun şifa veren gücüyle iyileştirme yoluna gitmişimdir.
Bazen "Ben bunları neden tanıdım ki?" diye sorduğum da olmuştur. İyi veya kötü hayattaki her şey aslında bir öğreticidir. İşte onlardan biraz sert ve biraz yıkıcı bir şekilde özüme dönmem gerektiğini öğrenmişimdir. Elbette bu da yazıldığı kadar kolay olmadı. Nice yalnızlıklar, gözyaşları, hüzünler, uzun müddet devam eden tefekkür demleri ve daha nice bedel karşılığında bir yanımı yıkan, dost görünüp de başka bir şey çıkan bu kimselerden çok ağır bir hayat dersi almışımdır. Bedel ağır olduğu için aldığım ders de o nispette kıymetlidir benim için. İşin bir başka yönü ise bende meydana gelen değişimleri hayatımda anlamaya çalışıp bunları mâzîye attığım zamanlarda bile onlar ısrarla yine karşımdaydı benim. Sadece görüntü olarak vardılar. Kendilerini bir aşina, bir arkadaş olarak gösteren her türden duyguyu da kaybetmiş biri olarak onları bir müddet izledim öylece. Bir nefret, bende olmayan varlıklarından bir rahatsızlık duymadan izledim hem de. Bir âşinânın bir yabancı hâline gelişini seyrettim. İnsan bir han, gönlü de bir hancıymış meğer, diyerek geçip gitmelerini kabullenip o silik varlıklarını buruk bir hatıra diye kabul ettim. Bazısıyla konuşmaya çalışıp muhabbeti canlandırma yoluna da gittim fakat bunun çok zarar verici bir şey olduğunu da acı bir şekilde öğrendim hemen.
Yaşanan yaşanmıştır. İnsan, kendisi için bir cehennem hâline gelen bu kimselerden uzakta durmalıdır. Onlar artık yabancıdır. Yabancılaşan her âşinâ, kişiyi insan ilişkilerinde artık daha seçici olmaya sevk eder. İşte o zaman insan, bu gidenlerin yüzünden oluşan mevcut boşluğun yerine çok daha asil ve kıymetli tecrübeler koyabilir belki.