Senin iyi biri olman için başkasının kötülüğünü ispat etmeye çalışmana gerek yok. Birini her dâim kötülemek seni hiçbir zaman iyi bir insan yapmayacak. Gücünden kuvvetinden harcayacaksın ve bir gün, bunca kötü konuşmanın bedelini kendini tüketmiş biri olarak ödeyeceksin.
Hâlbuki susabilir, sessiz kalabilir ve böylece içine düştüğün hallerinden en az zararla kurtulabilirdin. Fakat böyle yapmadın.
Bu hayatta bir güzellik varsa, onlardan biri de düşmanın dahi olsa onun iyiliğini istemektir. Seni iyi yapacak olan da budur.
Kötülemek, eleştirmek bana kalırsa tuzağa düşmektir ve her dâim başkası için çalışmaktır. Hâlbuki güzel düşünüp güzel konuşarak bu hayatı biraz daha güzelleştirebilirdin. İnsanlara yük olmaz, onları yaralamazdın. Sözlerinle gönüllere güzellik hissi verirdin. Fakat ne kadar kötü konuşsan da senin için üzülmekten başka elimden hiçbir şey gelmiyor.
Ne söylesem sözlerin sende hiçbir akis uyandırmayacağını bilmek hüzün verici. Ne yapayım ki, sen bunu seçtin.
Yine de söylemeden edemeyeceğim. Birini kötülemek seni hiçbir zaman iyi bir insan yapmadı. Aksine kötüye gittin ve hayatı şekilden, gösterişten ve sürekli birilerini kötülemekten ibaret zannettin. Ne yapayım ki senin için üzülmekten başka elimden hiçbir şey gelmiyor.
