Kar yağıyor. Sanki bu muhteşem tabiata hâkim olan o hüzün hâlinin sebebi ve kaynağı mesafeleri beyaza bürüyen karın olmayışıymış gibi şu yağan kar, o mahzun hâli tabiatın üzerinden nasıl da çekip almayı başardı! Kar gökten dökülürmüş gibi yağıyor. Pamuk pamuk kaplıyor yeryüzünü. Yerin ve göğün buluştuğu anlardan bu anda bir buluşmanın mânevî huzûru da en derinden hissediliyor.
Kar yağıyor. Kar sessiz ama en derin anlamları gönlümüze doldurarak yağıyor. Geceye ne derin mânâlar dökülüyor gökten! Anlıyorum ki, yağan sadece kar değil, gönlüme dolan anlamlardır. Kar yağdıkça içimiz gönle ağırlık veren düşüncelerden, kirlerinden de arınıyormuş gibi oluyor insan. Sanki çoktan beri beklediği o mânevî hâle kavuşmuş gibi.
Kar, sessizce yağıyor. Bir sürü ilhamı göklerin derinlerinden yeryüzüne ve gönüllere taşıyarak dökülüyor yere. Çam ağaçları, yollar, dağlar, mesafeler beyaza bürünürken müthiş bir tefekkür ve hayal zeminine kavuştuklarının farkındalar mı acaba?
Yağdıkça düşündüren, düşündürdükçe anlamı yumak yumak çözülen kar...
Kar, çamların üzerinde biriktikçe sanki zamanı gelmiş meyveleriyle sarkan dallar bu sefer de kışa teslim olup bize mânevî lezzetler sunmaktadır. Ormanları, çamları kaplayan kar bir an bütün kederleri gönülden silip atar ve bizi hayatı tefekkür etmeye davet eder.
Sessiz fakat böylesine kuşatıcı bir hâlde yağan kar, her yağdığında bize sessizliğin hayatın gerçek ritmi olduğunu söyler. Kar, tabiatı bambaşka boyutlara taşıyarak onu orada yeniden var eder. Bahar ve yazla birlikte yeşile bürünen tabiat bu beyaz örtü altındayken sanki hiç başka türlü var olmamış gibidir.
Kar kıskanç bir ihtimamla doğayı kuşatırken bizi de kendisinden başka pek bir şeyin hissedilmediği bir beyaz boşluğa çağırır. Hatta çağırmaktan da öte kar gönül dünyamıza ve zihnimize dolar. Hiçbir yeri ihmal etmeden, yağan bu kar bütün evrenimizi kuşatır ve doldurur. Tıpkı yeryüzünü doldurduğu gibi.
Kar yağıyor. Hayatı, yaşamı, yeri ve göğü kuşatan beyaz örtü bu saatlerde beni de kuşatıyor. Dipsiz düşüncelere gönlümü çeken kar tefekkürün ve duygunun yeri yurdu olduğunu da yorgun benliğime söylüyor durmadan.