Kimsesiz sokaklarda, tek başıma yürüdüğüm yollarda, yanımda olmanı çok isterdim. Sadece ben seni sevmek isterdim. Bana o bir bakışın, farklı dokunuşunu hediye etmeni bilsen ne kadar çok isterdim. Anlar mıydın ki benim seni ne kadar çok sevdiğimi. Allah’ım, Allah’ım! Bu saatler dertli geçiyordu yine bu gecede, sanki bana gönlümün penceresinden o, el sallayan el yoktu bu hazin gecede. Durmadan göz kırpıyordu bana saatler geçince…
Seviyordum, anlıyordum; yitirilmiş cennet bahçesinden içeriye bakıyor ve beni kendine doğru çekiyordu bir mıknatıs misali…
Bakışlarını, bir çocuk yüzlü tebessümlerini hiç eksik etmiyordu. Sanki sevgisini bana bağışlıyordu adeta o masum tebessümüyle. Bu gecede hoş sesiyle bana şiir okuyor, şarkılar söylüyordu hayallerimde. Elimde olmayan nedenlerden dolayı bozuyorum, çeviriyorum, haykırıyorum gecenin bu sessizliğine. Silahtan çıkan kurşun misali, ateşiyle yüreğimi sarıyordu bedenimle birlikte. Uzaktan geliyordu sesin ansızın bir gece. O bakışların geliyordu aklıma, düşlerime. Hiç gitmiyordu gözlerimin önünden. Dudağından çıkan tatlı sözlerin vadilerden esen bir meltem rüzgârı gibi…
Bir gece sesin geliyordu uzak diyarlardan. Resmin düşünce masanın üzerinden, içim ürperiyordu ve yüreğimi kuşatıyordu gecenin sesinde. Hayallerim tozpembe olmuş gibi, yüreğim boyanıyordu içimdeki kan gibi. Geceyle paylaşıyordum senin sesini ve sessizliğini… Bir gece sesin gelir diye. Az ötede belki beni çağırıyordu, beni gözlüyordu sanki içime doğmuştu… Biliyorum, çağırsam her an geleceksin benim sesime kulak vereceksin diye düşünüyordum. Dokunsam ellerine, baksam gözlerine, öpsem o sıcacık dudaklarını. Hissetsem senin bana olan sevgini,
Aşkını yüreğime kazısam,
Her an, her saat, her dakika, her gece, seni bekliyorum.
Senin sesini duymak istiyorum.
“Bir gece sesin gelir diye!”
YALÇIN SEVİM / SEVİMLİ ŞAİR