Sen gülünce, gün cumartesi olur, bir kuş havalanır gökyüzüne…
İnsan kırıldığı zaman içinde bir kapı daha kapatıyor. Ondan sonra dışarı çıkmak daha da güç… İnanın bana her güzel anı paylaştıkça çoğalıyor. Siz bilerek mi yapıyorsunuz, farkında mı değilsiniz bilmiyorum ama sizi seven insanların elinden, yüzünden, dudaklarından gülüşlerini almayın. Mutlu olmak için her şeyin mükemmel olduğu zamanı beklemeyin. Öyle bir zaman asla olmayacak. Şu anda size değer veren sizin karşılıksız seven ve bir sözünüzle canını canına katacak insanları değer verin, sevin onları, ellerinizi ayırmayın yüzünden. Mevcut şartlarda mutlu olmayı öğrenmelisiniz evet ama sizi seven insanla daha çok mutlu olabilirsiniz… Onlar sizinle birlikte var oluyor, sizin varlığınızla gülüşlerini savuruyor etrafa, siz güldüğünüz için içinde gülüyorlar. Bilmediğiniz bir şehirde tutunmak, sevmek, alışmak, yaşamak kolay mı sanıyorsunuz. İnsanlar nelerle mücadele ediyor alışmak için, maddi ve manevi çöküntü içerisine giriyor. Aranızda kaç kişi yalnızlıkla yüz yüze geldi. Kaçınız sevdiklerinizi yılda bir defa gördünüz, kaçınız sevmeye çalışırken sevgiden mahrum kaldınız. Zarifoğlunun dediği gibi; “Kıymet bilen insanlara zaafım var onlar incili kaftan, gerisi ise yamalı fistan.” Peki ya kıymet bilmeyene ne demeli. Sevdiklerimiz için her şeyi yapabilecekken onların bize değer vermemesi çok üzüyor gerçekten. Ne zaman çaresiz kalsam umutsuzluğa düşsem ya da canım yansa, kendime derim ki: bu günlerin geçtiğini görmek için yaşa, sonra halime şükür edip yüzümdeki tebessümle beraber yoluma devam ederim. Her söz söylenebilir mi sevdiğin de olsa, söyleneme… Bazen seni seviyorum diyemez insan! Onun yerine; Dikkat et kendine der, Fazla yorma kendini der, Hava soğuk sıkı giyin der, Hız yapma dikkatli git der, Gidince beni ara der, Geç yatma erken kalkacaksın der, Der der durur… Bu sözler seni seviyorum, benim için kıymetlisin demenin başka türlü ifade edilişidir. Dedim, deniz de bendim, düşleyen de denizi, ve sabah olur olmaz üstünde derinliğimin, bir gülümseme gibi bulacağım kendimi… Çok kalbimiz kırıldı, kırıldı diye de sevdiğimizi bırakıp gidelim sırtımızı mı dönelim yani. Acaba seni hak edecek ne yaptım ben? Dedirtecek güzellikte insanlar girsin hayatınıza… Şimdilerde hepimiz gelişine yaşıyoruz hayatı. Kırgın yüreklerimiz, Yorgun bedenlerimiz, Kaybedilmiş heveslerimizle bahtımıza ne düşerse işte… Boşverdik artık. Öylesine… Bir kez daha zamana derinliğini veren şeyin hüzün olduğunu anlarsınız… Sen yine de seni umudunu hiçbir zaman kaybetme çünkü bazı şeyleri sana yazdığımı düşünüyorsan, yanılıyorsun. Ben içinde sevgi geçen bütün güzel cümlelerin hepsini sana yazıyorum…
