‘Helikopter ebeveynlik’, bir çocuğun annesi hakkında “helikopter gibi başımda dönüyor” ifadesi ile oluşmuş bir terimdir. Kast edilen; çocuğunun her şeyine yetişmeye çalışan, çocuğunun yapabileceği sorumlulukları üstlenen ve bu davranışları yaparken de oldukça kaygılı olan anne ve babalardır. Çocukları için tam zamanlı bir kişisel asistan gibi yorulmadan çalışırlar. Bu yaklaşım anne ve babaların davranışlarına olduğu kadar sözlerine de oldukça yansır. ‘Ödevlerimiz bitti, haftaya sınavlarımız başlıyor, Matematikten 90 aldık’ gibi cümleler çocuk ve ebeveyn arasındaki ayrışamamayı açıkça gösterir. Helikopter ebeveynler; çocuklarına aşırı odaklı, aşırı koruyucu ve kontrolcüdürler. Anne-babalar; çocukların mutsuz ya da başarısız oluşlarına kabul gösteremez hatta çoğu zaman var olan durumu değiştirmek için okulla, öğretmenle görüşme ya da gizli kararlar alma çabasında olurlar. Çocuk cephesinde bir hata olabilme ihtimalini kabul edemezler, aksine karşı tarafı sorgularlar. Bu yaklaşım kısa vadede çocuklar için hayat kurtarıcı olabilirken, uzun vadede çocuğun kişiliği üzerinde silinmesi zor olumsuz izler bırakır. Çocuğa aşırı odaklı oluş, ailenin sosyalliğini engeller, ev içi stres düzeyini artırır, gelecek kaygısını oluşturur. Helikopter ebeveynlik; özgürce karar vermekte zorlanan, yetersizlik duygusu hisseden, sorun çözme becerisi gelişmemiş, empati gücünden yoksun, sık sağlık problemleri yaşayan, bugün ve gelecekte mutlaka bir başka bireye ihtiyaç duyan bağımlı bireyler yetiştirmek demektir. Yarın işe gir çalış dediğiniz bu çocuklar bunu yapmazlar. Çünkü sürekli kontrol edile edile yan gelip yatmanın dışında kişiliğini kazanabileceği hiç bir iş ve davranış içine girmez. Kulakları hep o sese aşinadır; par par par..
Helikopter sesine..Hayırlı cumalar diliyorum.