Değerli Defterim,
Bak, bugün sana ne diyeceğim?
Masamın başına oturdum, bir de yorgunluğumun üzerine hem sigara yaktım hem de kahve içtim. Ardından gönlümden dökülenleri, mısralarıma ince ince süzen kalemimle aşkımı yazmaya başladım. Kelimelerim öyle bir akıp gitti ki âdeta sen yanımdaymışsın gibi...
Bir bir sıralanıyorlar Aşk Defterime.
Seni bir çırpıda iğne oya gibi bezlere değil de defterime, gönlüme işliyorum. Bazı gecelerde kalemim sensiz yazmıyor, yazamıyor nedense bilemiyorum. Her yazdığımda bir kere daha adını ekliyorum mavi kaplı defterime. Ne adının silinmesini istiyorum ne de senin gözlerinden gözlerimi çekmeyi. Ben hiçbir şey istemiyorum. Sadece bana kırılma, bana öyle bakma ve beni hor görme!
Defterime yapıştıracak ne fotoğrafın var ne de sözlerin...
Sadece sana olan aşkım var, gözlerin var, sevdam var, yüreğim var...
Yazdıklarımı anlaman için gözlerime bakman, ellerimi tutman, sözlerimi dinlemen ve kalbimin atışını hissetmen gerekir.
Bence okumalısın, okumasan bile sadece göz gezdirmen yeterli olur önemli noktaları görmen için...
Bazen gönülden gönle giden yol içinde senin izlerin olmalı. O izlerinden hiçbir kayıp olmamalı ve yönümü kaybetmemem gerekir. Gönlümü okuman için gönlünde olmam gerek. Benim yönüm her gün senin yönün oluyor. Benim yönüm her gün senin kalbine doğru yöneliyor.
Ey, aşk defterim!
Bugün beni çok iyi anladığını biliyorum.
Ama onun beni anladığını bilmiyorum.
Belki de sana zahmet verdim beni dinleyip kâğıtlarına bu sevgi cümlelerini eklediğim için kızmış da olabilirsin ama napayım insanın yüreği acıdığı zaman, bedeni yandığı zaman güzel şeyler yazar. Acaba beni bugün düşündü mü diye, kendi kendime bazen soruyorum. Ve gecenin bu sessizliğinde söylüyorum şimdi,
Derin duygulara anlam katan kalemim yaz!
Sen bir kez daha yaz ki, o görüp okuyunca ne kadar değerli olduğunu anlasın!..
Onu çok sevdiğimi,
Ondan vazgeçmeyeceğimi,
Ona hep şiirler yazacağımı,
Onu ölünceye kadar kalbimde taşıyacağımı,
Artık bilsin istiyorum!..
Yalçın Sevim / Sevimli Şair
