23 yaşlarında bir genç..Ayakları doğuştan yok, değneklerle yürüyen bir genç geldi doktora..
Doktor kıl dönmesinden arka tarafı iltihap dolmuş gencin
yarasına iğne yapıp temizlemiş..
Bir taraftan da manevi birşeyler vermek ve tebliğ yapmak ister..
Çok ta neşeli bir genç..Hiç depresyon alâmeti yok..Şikayet yok..Doğuştan mı böylesin, der ve evet cevabını alır..Demek hiç yürüyemedin, koşamadın, oynayamadın!. Diye de ekler..
Genç hiç duymazlıktan gelir..
Sonunda doktor der ki: Herkes en ufak şeyde depresyona giriyor,
telefonum bozuldu diyor.. Kocam
kızdı...Karım küstü..Altın fiyatları düştü..Uçağım kaçtı diyor..Olur olmaz her şeyi trip sıkıntı problem dert ediniyor...Halbuki sen hiç birşey demiyorsun, deyince...Genç, "Ben buradan gitmek istiyorum, aletlerinizi toplayın, burada kalsın herşey" der..Doktor şaşırır..Genç devamla der ki; "Sen Rabbimle benim aramı bozuyorsun..Her şeyimi ama her şeyimi bana veren Rabbim ayaklarımı vermemiş, niye abartıyorsunuz?!.O benim Rabbimdir..Böyle uygun görmüş.. O beni imtihan ediyor olamaz mı?!. Söz verdim ben Rabbime.. Onu kimseye şikayet etmeyeceğim..” der!.
Olduğu yerde donar kalır doktor..
Ve der ki; yüzlerce ameliyata girdim...Hiçbir şekilde etkilenip panik yapmadım..Ama bunu duyunca elimdeki aletler düştü..
Ne zaman darlansam sıkıntıya düşsem...Hani doğuştan yürüyemeyen bir genç vardı ya, onu hatırla!.Hiç birşeyi dert etmiyordu şikayet etmiyordu, der..Îmanla para kimdedir bilinmez derler ya...Nasihat edecektim...Ama o gençten aldığım nasihati asla unutamam, unutmam..
****
Allahım sen affet!.Her şikayetimden...Her hatamdan...
Her sabırsızlığımdan...Her
şükürsüzlüğümden...Her gafletimden...Her haddi aşmamdan...Her kulluğumu unutmamdan...Her israfımdan...
Her tembelliğimden..Her cahilliğimden...Hesapsız rahmet et Ya Rab!.Unutmayalım!.Bu dünyada gerçekten dert edilecek tek şey sadece; imanla ve nâsûh tevbeyle ölebilmek, günahlarımız ve Râbbimizin rızasını kazanıp kazanamadığımız olmalıdır..
Kulluk sorumluluklarımızdır.. Rabbimizle aramızın bozulmamamızdır..