İnsanın en yalın hâline sanırım avukatlar ve doktorlar daha çok vakıftır. Burada insan âciz, hasta, saldırgan, savunmaya muhtaç, tahammülü ve sabır duygusu zayıflamış bir hâlde karşımıza çıkar. Dahasını da söyleyelim: Bu insan yalancı, sahtekâr, kin güden biri, muhatabını yok etmek isteyen bir varlık ve daha bir sürü sıfatla çıkıyor karşımıza. Filmlerin, dizilerin ve internet oyunlarının perişan ettiği bir insan var karşımızda. Acaba onun insanca davranmasını beklemek gibi bir hakkımız var mı?
Bütün bunlara rağmen gerçekten insan böyle midir ve insan bu mudur? Elbette burada saydığımız, insanın görünen tarafı... Bir avukat ağabeyim, incelediği on binlerce dosyaya (abartı değil) rağmen bu milletten asla ümidini kesmediğini ve bizim yüce hasletlerimize dikkat çeken şeyler söylemişti. İnsanın en yalın hâllerine âşinâ olan bu adamın söyledikleri beni çok etkilemişti.
Bu millet kelimesini şimdi "insan" diye düşünelim ve yeniden soralım: İnsan bu mudur hakikatte?
Elbette hayır.
Bu insan anne, baba, dede, büyükanne, ağabey, abla, teyze, hala, amca ve bunlar yanında fedakâr, hassas, sevgi dolu, sevgiye muhtaç, sevecen, yardımsever de olabilir mi ve daha bir sürü güzel hasletle karşımıza çıkabilir mi?
Elbette olabilir ve tabiki çıkabilir. Ki, çoğu zaman da bu böyledir. Peki, bu birçok güzel vasfa sahip olan biri nasıl olabiliyor da yukarıda söz edilen hâllere düşebiliyor? Böyle sorularda, insanın kendisinin erişilmez, hatasız, mükemmel görüldüğünü bize gösteren bir mantık hatası var. İnsan günahına rağmen insandır. İnsan çirkin taraflarına rağmen güzeldir. İnsan acziyetine rağmen mükemmeldir. İnsan bütün hatalarına rağmen Hakk'ın ve varlığın gözbebeğidir.
Bütün bunlara rağmen gerçekten insan böyle midir ve insan bu mudur? Elbette burada saydığımız, insanın görünen tarafı... Bir avukat ağabeyim, incelediği on binlerce dosyaya (abartı değil) rağmen bu milletten asla ümidini kesmediğini ve bizim yüce hasletlerimize dikkat çeken şeyler söylemişti. İnsanın en yalın hâllerine âşinâ olan bu adamın söyledikleri beni çok etkilemişti.
Bu millet kelimesini şimdi "insan" diye düşünelim ve yeniden soralım: İnsan bu mudur hakikatte?
Elbette hayır.
Bu insan anne, baba, dede, büyükanne, ağabey, abla, teyze, hala, amca ve bunlar yanında fedakâr, hassas, sevgi dolu, sevgiye muhtaç, sevecen, yardımsever de olabilir mi ve daha bir sürü güzel hasletle karşımıza çıkabilir mi?
Elbette olabilir ve tabiki çıkabilir. Ki, çoğu zaman da bu böyledir. Peki, bu birçok güzel vasfa sahip olan biri nasıl olabiliyor da yukarıda söz edilen hâllere düşebiliyor? Böyle sorularda, insanın kendisinin erişilmez, hatasız, mükemmel görüldüğünü bize gösteren bir mantık hatası var. İnsan günahına rağmen insandır. İnsan çirkin taraflarına rağmen güzeldir. İnsan acziyetine rağmen mükemmeldir. İnsan bütün hatalarına rağmen Hakk'ın ve varlığın gözbebeğidir.
