Eğitimci-Yazar Yasin Şen yazdı: Köyden gelenler
Eğitimci-Yazar Yasin Şen köşesinde Köyden gelenler isimli yazısını takipçileri ile paylaştı. İşte o yazı..
Köyden zaman zaman bazı şeyler gönderiyorlar. Fındık, bal, pekmez, pahlo, elma, uvaz kurusu gibi... (Bu gönderilen şeyleri yazsam mı diye düşündüm. Fakat köyün o derin sevgisini bu satırlarda duyurmak üzere yazmam gerektiğini hissettim.).
Köy uzaklardaki yavrularını beslemeye hâlâ devam ediyor. Kucağında büyüttüğü evlatlarını düşünüyor. Ne yiyor, ne içiyor diye anıyor bizi bazen. Bir annenin, bir babanın elinden ona türlü nasipler sunuyor.
Köy hep böyleydi ve böyle olmaya devam ediyor.
İnsanlar şehirlerde yaşasalar da neden köylere kaçar gibi gidiyorlar, anlayabilir musunuz! Bir anneye koşar gibi, onun sevgisine sığınır gibi... Çünkü köy biz nerede yaşarsak yaşayalım bizi düşünmeye, bizim için endişelenmeye devam ediyor. O, bir ana gibi yufka yürekli... Uzak yakın demeden bizleri doyuruyor.
Köyden gelen bir paket öte beri, aslında sadece fındık, pekmez veya bal değildir. O ayrıca sevgi, merhamet, sıcaklık, ana şefkati, sıla hasretidir. Bazen gelen öte beriler dökülür, yollarda perişan olur. Ne diyebiliriz! Konserve şişeleri kırılabilir, ballar ziyan olabilir, pahlolar kuruyabilir. Önemli mi yani!
Burada değerli olan köyün sizi unutmayışı, size bu nasiplerden sunmasıdır. Hassas bir yürek bunun ne kadar büyük bir nimet olduğunu derinden duyar. Köyü dışında değil de içinde yaşayan biri köyden gelenlerin nasıl bir sevgiyle gönderildiğini iyi bilir.
Dosta gönderilen yanık bir mektup gibi... Her gelen şeyde bitimsiz hasretler, derin sevgiler buram buram tüter. Bu, bir köyün sevdiği birine dokunmasıdır. Onun yüreğine sıcacık bir temasıdır. Bir anlamda dokunulan şeylerde köyün ve insanın yeniden buluşmasıdır bu. Köy bu sebepten canlıdır, mübarektir, azizdir, dosttur.
Nereye gidersem gideyim, köyüme duyduğum hasreti de yanımda götürüyorum. Onun hasretini duymayı da seviyorum açıkçası. Bu hasret düşündüren, insanı kendinde derinleştiren, varlığın kendisi üzerine tefekkür ettiren mübarek bir şey...
Hasret duydukça kendini var eden şeyler var. Köyler gibi... İşte bu paket de köyümden bana gelince bu vesileyle bunları düşünmeden edemedim.
Köylerimiz var olsun, onlar hep yaşasın. Çünkü köy demek kültür, tecrübe, hasret, sevgi, merhamet ve daha birçok güzel duygu demek. Bu en az bin yıldır yaşayan bir miras. Onun yok oluşuna izin vermeyelim. Uzak ellerdeki yavrularını böylesine şefkatle besleyen köy elbette mânevî olarak da besleyecek bizi.
Orada bir köy var... Şairin dediği gibi, gitmesek de gelmesek de o köy bizim köyümüz, hepimizin köyü, tertemiz duygularımızın kaynağı, vatanımız, göz ve gönül nûrumuz... Bizim köylerimiz.