Ağaç Ev - Yasin ŞEN

Çocuk, tabiatla doyum verecek bir hâlde ilgi kurabilen insan demektir. Sevgisi ve hüznü ile bir  çocuk doğanın bütün nimetlerinden alabildiğine faydalanır. Biz böyle çocuklardık. Bugün, o dönemlerin her faslından bir kitaplık malzeme çıkarabilmemin sebebi budur.

Çocukluğumun en güzel nimetlerinden birisi de ağaç evimizdi. Bu yazıda ağaç evimizi konu edinmek istiyorum. 

Köyde, ormanın içinde bir ağaç evimiz vardı. Çok yaşlıydı. Bazen onu ziyaret eder, bizim için sanki kudretten yaratılmış müsait yerlerine oturarak ormanı seyrederdik. Ağaç hâlâ çözemediğim tuhaf bir sevinci her gidişimizde bize derin derin hissettirirdi. Ona kavuştuğumuzda çok mutlu olurduk. Samet, Burhan, Yakup ağaca hızla çıkar ve hemen yerlerini alırlardı. Sanırım ben ağacın dibinde biraz daha beklerdim. Sebebini bilmeden uzun uzun ulu ağaçların kapladığı ormanı seyrederdim. Arkadaşlarım ısrarla beni yukarıya çağırırlardı. Sonra dayanamayarak ağacın yine sanki kudretten yaratılmış basamaklarına basarak bana ayrılan yere çıkar otururdum. 

Ağaç evimiz hâlâ yaşıyor. Bu yılın ocak ayında gidip onu tek başıma ziyaret etmiştim. Duygu dolu zamanlar yaşadım. Biraz daha yaşlanmış. Fakat hâlâ birkaç çocuğun hayallerine yuva olacak güçte. 

Ağaç evimize, onun kollarında dinlenen çocukluğumuza selam olsun.